مزیت های استان سیستان و بلوچستان با در نظرگرفتن شرایط و اوضاع اقلیمی و جغرافیایی در 3 بخش صنعت و معدن، کشاورزی و خدمات به شرح زیر می باشد:

• صنعت و معدن:

1. مزیت نسبی در وجود ظرفیت های معدنی و معادن منگنز، منیزیت، کرومیت، تراورتن، سنگ لاشه، گرانیت، پوزولان، آهک و مارن و مرمر و مس.
   باتوجه به وجود ظرفیت های معدنی سنگ های تزئینی، امکان ایجاد واحد های برش سنگ و کارخانه های فرآوری محصولات معدنی امکان پذیر است.
2. مزیت نسبی در فرآوری وصنایع تبدیلی محصولات کشاورزی نظیرخرما.
   این استان با ظرفیت بالای خرما، نیازمند واحد های مکمل جهت فرآوری و بسته بندی محصولات به جهت عرضه در بازار می باشد.
3. مزیت نسبی در صنایع تبدیلی و بسته بندی جالیزات و مرکبات و موز.
   واحد های بسته بندی و ارسال موز و مرکبات به اقصی نقاط کشور و کشور های همسایه نیازی حقیقی می باشند.
4. مزیت نسبی در صنایع تبدیلی شیر و فرآورده های لبنی.
   ایجاد واحد های فرآوری لبنی محلی باعث ایجاد بازار جدید در کشور های همسایه و بازار داخلی می شود.
5. مزیت نسبی در ایجاد صنایع نفت و گاز و پتروشیمی.
6. مزیت نسبی در ایجاد واحد های فرآوری محصولات معدنی.
7. مزیت نسبی در تولید شناور و کشتی های سبک و لنج های فایبر گلاس و پیشرفته.
   امکان ساخت کشتی و قایق های خصوصی و صیادی از تجارت های بسیار سودآور با امکان ایجاد بازار داخلی و عرضه در بازار خارجی می باشد.
8. مزیت در ایجاد واحد های صنایع آب و برق.
   وجود نیروگاه های برقی، مجاورت خلیج فارس و دریای عمان و تابش مستقیم نور آفتاب امکان فعالیت های وابسته به انرژی های نوری را فراهم آورده است.
    

• کشاورزی:

1. مزیت نسبی در تولید محصولات باغی به ترتیب شامل خرما، پسته و موز.
   آب و هوای گرم استوایی امکان تولید محصولات استوایی را منحصر به این استان در کشور نموده است که همواره بازار داخلی نیازمند آن می باشد.
2. مزیت نسبی در دامداری و دامپروری.
   ایجاد واحد های پیشرفته پرورش دام های سبک، شتر، شترمرغ و ... پیشنهادی ویژه برای مناطق گرم و خشک است.
3. مزیت نسبی در آبزی پروری و شیلات (ماهی و میگو).
   مجاورت این استان با دریای عمان، امکان پرورش آبزیان به روش نگه داری در قفس را ممکن ساخته است.
4. مزیت در توسعه و کشت گلخانه ای.
   امروزه کشاورزی در مناطق گوناگون آب و هوایی به صورت صنعتی و علمی در حال گسترش است تا گونه های بهتر را در شرایطی مطلوب تر پرورش داد. فضای گلخانه فضایی است مناسب برای تولید طیف وسیعی از محصولات کشاورزی در محیطی قابل کنترل و برنامه ریزی.

• خدمات:

1. مزیت نسبی در وجود جاذبه های طبیعی گردشگری و خدمات هتلداری و ایجاد مجتمع های توریستی وتفریحی.
   مناطق کویری، ساحل دریای عمان و بندر چابهار و ... امکان جذب توریست داخلی و ارائه خدمات به آنها را امکان پذیر ساخته است.
2. وجود پتانسیل و مزیت نسبی در ارائه خدمات مرزی و بازرگانی با کشور پاکستان و افغانستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس و دریای عمان.
   به دلیل همجواری با مرز دو کشور همسایه، داشتن بندر نزدیک به آب های بین المللی و ... امکان ارائه خدمات به تاجران و بازرگانان، وابستگان صنعت تجارت و حمل و نقل و ... را ممکن ساخته است.
3. مزیت نسبی در قرار گرفتن استان در کریدر شمال به جنوب در شرق کشور و همچنین مزیت مهم ترانزیتی و تجاری استان .
    

چکیده اطلاعات بخش هاي اقتصادي استان سیستان و بلوچستان:

روند و سهم بخشهاي مختلف اقتصادي استان سیستان و بلوچستان از نظر اشتغال به تفکیک هر بخش مطابق با آخرین آمار و اطلاعات
سال 1393 به شرح زیر می باشد:
اشتغال بخش خدمات و بازرگانی : 47 درصد
اشتغال بخش کشاورزي استان : 22 درصد
اشتغال بخش صنعت استان : 31 درصد
در بخش کشاورزي، استان به دلیل خشکسالی هاي پی درپی و همچنین کمبود و بهره برداري نامناسب از منابع آب به خصوص درسیستان و کاهش حق آبه هیرمند، و نیز رواج خرده مالکی و عدم استفاده از فناوري هاي مناسب، سهم اشتغال در بخش کشاورزي استان از56 درصد در سال 55 به کمتر از 22 درصد در سال 93 رسیده است و این کاهش هر ساله ادامه دارد. استان از لحاظ تولید میوه هاي گرمسیري و هندوانه رتبه نخست، از لحاظ تولید خرما رتبه دوم، از لحاظ تولید محصولات جالیزي و تولید نباتات علوفه اي رتبه چهارم و از نظر تولید پیاز رتبه هفتم را داراست. در حال حاضر از مهمترین مشکلات و تنگناهاي بخش کشاوري استان کمبود بارندگی، خشکسالی هاي متوالی، فقر منابع آب و خاك، پایین بودن سطح سواد و بالا بودن سن کشاورزان و دامداران استان، ضعف زیرساخت ها به ویژه در بخش تاسیسات ذخیره محصولات، مشکل بازاریابی و فروش به ویژه در محصولات داراي مزیت نسبی استان، کمبود تاسیسات مهار و ذخیره سازي آب در سطح استان، بهره برداري سنتی و نادرست از تاسیسات آبی، کمبود منابع مالی و عدم مشارکت بخش خصوصی در اجراي پروژه ها، وابسته بودن منطقه سیستان به آب رودخانه هیرمند که منشا این رودخانه خارج ازکشور(افغانستان) قرار گرفته، بهره مندي اندك روستاییان از ماشین آلات کشاورزي مدرن، عدم وجود بیمه تولیدات بخش کشاورزي و کم صرفه بودن اقتصاد کشاورزي استان در مقایسه با فعالیت هاي غیر کشاورزي است.  شرایط اقلیمی نامناسب، فقر منابعآبی به ویژه در کانون هاي جمعیتی و کمبود نیروي انسانی ماهر و کمبود زیربناها از جمله مهمترین محدودیت هایی هستند که در راه توسعه صنعتی استان پدیدار شده اند.

این استان از لحاظ منابع زیرزمینی بسیار غنی می باشد با این حال بطور کلی تاکنون در این منطقه فعالیت چشمگیري در باب معادن وجود نداشته است. بر اساس شرایط جغرافیایی استان و مرز گسترده با کشورهاي افغانستان و پاکستان، کمی نزولات جوي و در نتیجه کاهش تولیدات کشاورزي، توسعه خدمات در منطقه قابل توجیه است. در حال حاضر عمده فعالیت هاي واقعی بخش اقتصادي و محرك استان، بخش بازرگانی و تجارت است که به دلیل آنکه عمده این فعالیت ها بصورت غیر رسمی (قاچاق ) انجام می گردد، در زمره اشتغال رسمی به شمار نمی رود. در مقایسه با بخش هاي تولیدي استان، بخش خدمات، عموماً رشد داشته است و در این میان رشد زیربخش خدمات بازرگانی، بسیار چشمگیر بوده است. در بخش خدمات سه زیربخش شامل عمده فروشی، خرده فروشی، حمل و نقل و ارتباطات و خدمات مالی، ملکی و بیمه که در مجموع تشکیل دهنده زیربخش بازرگانی می باشند، بیشترین رشد را از لحاظ سهم از کل شاغلان بخش خدمات داشته اند.

شناسایی و تحلیل سیستم هاي اقتصادي و اجتماعی استان سیستان و بلوچستان:

1. منطقه شمالی استان/ سیستان:                                                                                                                                               

این سیستم کسب وکاري استان شامل سیستان (هامون، هیرمند، زابل، زهک و نیمروز) بوده و برمحوریت کشاورزي بنا شده است. کشت انگور یاقوتی و سایر انواع انگور، خربزه، هندوانه و گندم در میان محصولات کشاورزي محوریت دارند و علاوه بر این سرمایه گذاري قابل توجهی نیز در زمینه کشت میگو و استخرهاي پرورش سایر آبزیان آب شیرین صورت گرفته که در حال بهره برداري می باشند. همچنین در این منطقه، پرورش طیور و دام نیمه صنعتی و صنعتی رونق یافته است. نکتۀ اصلی و محوري حائز اهمیت در این استان وابستگی مشاغل و مجموعه سیستم کسب و کاري به وضعیت آب و مدیریت آب رود هیرمند و مسائل ناشی از کاهش حق آبه، کاهش امکان کشاورزي و از بین رفتن مشاغل مربوط به آن، رشد بیابان و مهاجرت از منطقه بخصوص در روستاهاي منطقه می باشد.

2. مناطق مرکزي استان سیستان و بلوچستان:                                                                                                                                 

این سیستم کسب و کاري شامل شهرهاي میرجاوه و زاهدان است که داراي مرکزیت اداري و خدماتی در استان هستند و مؤسسات علمی- آموزشی و نیروهاي تحصیل کرده نیز در این ناحیه تمرکز یافته اند. از طرفی عمده تمرکز خدمات، بازرگانی و کسب کار استان را نیز به خود اختصاص داده است. نیمی از صنایع استان نیز در این ناحیه استقرار یافته است؛ البته با این همه نمی توان این بخش را صنعتی خطاب کرد چرا که تنها اشتغال اندکی را در درون سیستم کسب وکاري در بر می گیرد. حوزه خدمات کسب وکار و بازرگانی بخش عمدة نیروي انسانی این منطقه را دراختیار دارند. شوري آب، کاهش سطح آبهاي زیرزمینی و عدم بهره برداري از ظرفیت بالقوه ترانزیتی و معدنی منطقه (ناشی از نبود راه آسفالته مناسب براي ترانزیت، عدم مدیریت صحیح مبادي گمرکی جهت تسهیل مبادلات، خام فروشی مواد معدنی و نبود صنایع مکمل براي بهره برداري از معادن) از جمله مهم ترین چالش هاي این منطقه از استان است.

3. منطقه ساحلی بلوچستان:                                                                                                                                                       

 این سیستم کسب وکاري شامل شهرستانهاي چابهار و کنارك که فعالیت اقتصادي غالب آن صید و پرورش میگو، ماهی تن، انواع ماهی و سایر محصولات مستخرج از دریا، است.علاوه بر این، در این منطقه در کنار کارخانه کشتی-سازي، اسکله هاي شهید بهشتی و شهید کلانتري قرار گرفته است که قابلیت پهلوگرفتن کشتی هاي اقیانوس پیما را دارند و بازارچه هاي تجاري در شهرستانهاي چابهار و کنارك را در خود جاي داده است.