زیره سبز گیاهی یک ساله از خانواده چتریان و ارتفاع آن برحسب شرایط محیطی از 10 تا 50 سانتی‌متر متغیر می‌باشد. نام انگلیسی آن Cumin و در عربی کمون و در برخی از مناطق استان خراسان، کراویه نامیده می‌شود و در زبان ترکی نیز به آن گوی زیره گویند. این گیاه به‌عنوان یک گیاه دارویی و ادویه‌ای از روزگاران کهن مورداستفاده قرار می‌گرفته، به‌طوری‌که در کتاب مقدس Eber Papyrus در 1550 سال قبل از میلاد مسیح به بذر زیره اشاره شده است. قدیمی‌ترین اثر از زیره سبز به 5000 سال قبل برمی‌گردد که مصریان برای مومیایی فراعنه از آن به همراه بادیان و مرزنجوش استفاده می‌کردند.
طرح کشت زیره ضمن تولید انبوه محصول برای نیاز کشور و نیز صادرات به خارج جهت ارزآوری، باعث اشتغال‌زایی و جلوگیری از مهاجرت افراد می‌شود. سطح زیر کشت در نظر گرفته شده یک هکتار بوده که روش کاشت آن به‌صورت دستی و پوشاندن بذر با خاک است. میزان بذر موردنیاز در این طرح 15 کیلوگرم و از ارقام بومی استان کرمان و فاصله زمانی کاشت تا برداشت در حدود 6 ماه است. عملکرد سالانه 800 کیلوگرم در هکتار قابل پیش‌بینی است و سرمایه اولیه برای شروع حدود 13 میلیون تومان (بدون احتساب هزینه زمین) بوده و از فروش زیره در آخر دوره تولید، حدود 36 میلیون تومان درآمدزایی خواهد شد که حدود 22 میلیون تومان آن درآمد خالص (سود ویژه) می‌باشد؛ لذا نرخ سوددهی در انتهای دوره 168 درصد پیش‌بینی می‌گردد.
کاشت زیره سبز مزیت‌هایی اقتصادی خاصی ازجمله: فصل رشد نسبتاً کوتاه(باعث می‌شود پس از برداشت محصول، زمین را زیر کشت محصولاتی نظیر ذرت علوفه‌ای، سویا، هویج، ارزن و کنجد برد و یا اقدامات اصلاحی روی خاک انجام داد)، نیاز آبی کم و تأمین آب موردنیاز خود از نزولات جوی، عدم تلاقی فصل کاری زیره با فصل کاری محصولات دیگر و دارا بودن از توجیه اقتصادی بالا در مناطقی با محدودیت منابع آب، را شامل می‌شود. البته ورد به هر کسب‌وکاری مسائل و مشکلات خاص خود را دارد که در کاشت زیره به مواردی مانند؛ گرانی نیروی انسانی، آفت‌کش‌ها و کودهای شیمیایی، حمایت‌های ضعیف دولتی، مشکلات تهیه رقم مناسب، وجین علف‌های هرز، بیماری بوته میری یا پژمردگی، نبود صنایع تبدیلی و تکمیلی، عدم خرید تضمینی، عدم ثبات قیمت و عدم وجود تبلیغات را می‌توان نام برد که هر تولیدکننده‌ای در ابتدا با در نظر گرفتن راه‌حل‌های مناسب، اقدام به کار موردنظر می‌کند.
