سبزی‌ها گیاهانی علفی هستند که قسمت‌های مختلف آن‌ها مانند برگ، غنچه، ساقه، ریشه، غده، پیاز، گل، میوه و دانه به‌صورت خام، پخته، خشک شده، پودر شده، یخ زده و یا کنسرو شده به مصرف انسان می‌رسند. فرآوری سبزی‌ها به معنی ایجاد تغییراتی در سبزی خام و تولید فرآورده‌هایی است که مصارف گوناگونی دارند. خرد کردن، خشک کردن، سرخ کردن و انجماد سبزی همگی جزء روش‌های فرآوری سبزی‌ها هستند. فرآوری سبزیجات از آنجا اهمیت پیدا می‌کند که سالانه در کشورهای در حال توسعه نظیر کشورمان، 25 الی 40 درصد از محصولات سبزی و صیفی از بین می‌روند و این بدین معنی است که یک چهارم تا نصف محصولات تولیدی به دلیل فسادپذیری پس از برداشت از بین می‌روند و هرگز به دست مصرف‌کننده نمی‌رسند. یکی از مهم‌ترین راهکارها برای مقابله با از هدررفت محصولات باغی، فرآوری این محصولات می‌باشد.
برای فرآوری سبزی به‌عنوان یک شغل خانگی با ظرفیت 1750 کیلوگرم در ماه، نیاز به حدود 10 میلیون تومان سرمایه ثابت و 10 میلیون تومان سرمایه در گردش به‌صورت ماهانه می‌باشد. در این طرح افراد خانواده خود به امر فرآوری سبزی مشغول هستند و هزینه کارگری در بحث مالی در نظر گرفته نشده است. سود حاصل از فروش محصولات به صورت ماهانه در حدود 3.4 میلیون تومان و دوره بازگشت سرمایه (در صورت فروش موفق تمام محصول) نیز در حدود 6 ماه پیش‌بینی می‌شود. نرخ سوددهی ماهانه نیز در حدود 17 درصد پیش‌بینی می‌شود.
ایران به دلیل دارا بودن شرایط آب و هوایی متنوع، قابلیت پرورش انواع سبزی و صیفی را داراست. فرآوری این محصولات می‌تواند سودآوری مناسبی برای کشور به همراه داشته باشد و هم‌چنین از ایجاد ضایعات و اتلاف این محصولات جلوگیری خواهد شد. انواع سبزی‌ها در استان‌ها، شهرها و روستاهای کشور کاملاً در دسترس بوده و قیمت مناسبی نیز دارند و در تمامی فصول نیز قابل تهیه می‌باشند. با فرآوری سبزی، مصرف آن ساده‌تر می‌شود و با توجه به صنعتی شدن جوامع و مشغله زیاد افراد، نیاز به تولید محصولات غذایی آماده مصرف افزایش پیدا کرده است. با گسترش این صنعت و بهبود بسته‌بندی، امکان صادرات این محصولات نیز وجود دارد.
