قدمت فرشبافی ایرانیان به حدود ۲ تا ۳ هزار سال قبل از میلاد می رسد. در حفاری های شهر سوخته و محوطه های باستانی بین النهرین، وسایل و ابزار آلات قالی بافی یافت شده که نشان از قدمت ۴ تا ۵ هزار ساله رواج این هنر کاربردی در ایران زمین دارد.

 فرش دستباف ایران کالایی است پر ارزش، با سابقه ای بس طولانی که ریشه در آداب، فرهنگ، سنتها و اعتقادات هنرمندانی داشته و دارد که زیبایی ها و مفاهیم عمیق برخواسته از قلب و جان آنان را با سرانگشتانی اعجاز آفرین بر تار و پود قالی و دیگر بافته ها گره میزند و آثاری شکوهمند را به علاقمندان و مشتاقان آن عرضه می دارد. دیگر کشورها و تولید کنندگان این کالا، بخش عمده ای از اعتبار و پیشرفت خود را مرهون این هنر - صنعت ایرانی می باشند.

تابلو فرش به فرش هایی اطلاق می شود که طرح و نقشه آن برگرفته از عکسها و تصاویر واقعی و مجازی و نقاشی نقاشان معروف می باشد. مواد - اولیه در تولید تابلو فرش در هر منطقه از همان نوع مواد اولیه ای می باشد که در فرش های معمول به کار برده می شود. تابلو فرش های معروف و مرغوبکه طرح و نقشه آن از آثار نقاشان و طراحان معروف ایرانی و خارجی نظیر استاد فرشچیان - کمال الملک - پیکاسو و... می باشد عموما در تبریز و بعضادر اصفهان بافته می شود که از استقبال بیشتری برخوردارند.

در دوره معاصر رشد صنعت قالیبافی به دلایلی از نظر کمی و کیفی گسترش یافته و علاوه بر صنعت قالیبافی، هنر قالیبافی نیز با بافت تصاویرانسانی بنام «صورت گسترش یافته و بافت انواع تابلو فرش های نفیس هنری، حجمی، دو رویه و برجسته با رج شمار بالا و... متداول گشته است. علاوه بر این، در دهه های گذشته، پوستر بافی بافت قالی از روی پوستر بجای نقشه های متداول در عالم هنر فرش رواج یافته و معمول شده است (توضیح این نکته ضروری بنظر می رسد و آن اینکه صنعت قالیبافی با هنر قالیبافی در مواردی تفاوت داشته و هر یک تعاریف خاص خود را دارند به این معنا که صنعت قالیبافی بیشتر جنبه حرفه ای و تولیدی را مدنظر دارد در حالی که هنر قالیبافی علاوه بر این موارد مذکور جنبه ظرافت هنری آن را دنبال می کند و حایز شرایط خاص زیباشناختی است. در بافت قالی از روی پوستر بجای نقشه های متداول سنتی گذشته، علاوه بر رعایت اصول مربوطه، ظرافت کار بیشتر شده و هنرمند بافنده، خلاقیت بیشتری در خلق آثار هنری از خود نشان میدهد بطوری که آثار هنری با اصل مدل برابری کرده و گاهی نیز از زیبائیها و ظرافت خاصی که زائیده ذهن و احساس هنرمند است برخوردار می شود. فرش، کالایی هنری و در عین حال کاربردی و قابل استفاده است که توانسته از دیوار کاخهای سلطنتی تا زیر پای خانواده های فقیر برای خود جایی باز کند. همین دایره وسیع مخاطبان است که آن را تا به این حد رشد داده است. کشور ما از آنجایی که از گذشته تاکنون با مساله فرشبافی درگیر بوده از حجم وسیعی از دانش و نیز متخصصان و کارشناسان فرشبافی و مشاغل مرتبط با آن برخوردار است؛ مساله ای که اگر توجه ویژه ای به آن شده و برنامه ریزی درستی در این خصوص صورت گیرد می تواند بستری جهت اشتغالزایی و کاهش نرخ بیکاری ایجاد کند. ثبت سازماندهی شده این میراث پدری و همچنین ارتقاء جایگاه فرش ایرانی در دنیا نیز از دیگر برکات چنین حرکتی خواهد بود.