صنعت تکثیر و پرورش ماهیان زینتی و اکواریومی به عنوان بخش انکار ناپذیری از صنعت آبزی پروری در جهان شناخته شده است و کشورهای مختلف صاحب این صنعت اقدام به سرمایه گذاری بیشتر جهت توسعه آن و دستیابی به درآمدهای صادراتی نموده اند. یکی از نکات مثبت این صنعت، اختصاص بیش از ۶۵ درصد تجارت جهانی آن که حدود ۲۰ میلیارد دلار می باشد به کشورهای در حال توسعه همچون سنگاپور، تایلند، هنگ کنگ، کلمبیا و مالزی می باشد. تا جایی که در سنگاپور ۵۰ درصد کل درآمد شیلاتی کشور از ماهیان زینتی و صادرات آن حاصل می گردد.

در کشور ما با توجه به تنوع زیستی و آب و هوایی منحصر به فرد، زمینه بالقوه رشد و توسعه حرفه تکثیر و پرورش ماهیان زینتی و تبدیل آن به یک صنعت تولیدی وجود دارد. همچنین مزایایی چون وجود نیروی انسانی تحصیل کرده و پایین بودن قیمت نهاده ها، یاریگر این صنعت در عرصه رقابت جهانی در صورت میسر شدن امکان صادرات خواهد بود. امروزه در کشور ما، استقبال عموم جامعه از نگهداری ماهیان آکواریومی رشد مناسبی یافته است که با توجه به مشکلات بهداشت عمومی و همچنین مسائل فرهنگی و مذهبی، نگهداری حیوانات خانگی دیگر از قبیل سگ و گربه و گرایش بیشتر مردم به ماهیان زینتی قابل پیش بینی است.

متأسفانه یکی از مشکلات این صنعت در کشور ما، تولی گری افراد سنتی و افراد غیر متخصص و ناآگاه نسبت به علم روز ماهیان زینتی بر آن می باشد که با عملکرد انحصارطلبانه امکان فعالیت سایر افراد که زمینه علمی مناسبی دارند را در این عرصه نمیدهند و علاوه بر این خلاء اطلاعات علمی فارغ التحصیلان رشته های مرتبط شیلات نسبت به این صنعت باعث شده است این زمینه شغلی از دامنه فعالیتهای تولیدی و اجتماعی حذف گردد.

بیش از نیمی از ماهیان زینتی مورد استفاده در کشور ما از طریق واردات تأمین می گردد که با توجه به مشکلات ایجاد شده از جهت بهداشت عمومی و شیوع بیماری های مشترک بین انسان و دام احتمال مختل شدن روند واردات وجود داشته و افزایش تولیدات داخل به منظور جبران نیاز بازار ضروری به نظر می رسد و حتی با توجه به محدودیت های جهانی اعمال شده برای صادرات کشورهای صاحب این صنعت می توان به تولید و صادرات این ماهیان به عنوان یک حرفه ارزآور نگریست.

با توجه به بالا رفتن سطح رفاه و درآمد سرانه در کشور که ارتباط مستقیمی با گرایش جامعه به سمت نگهداری ماهیان زینتی دارد توسعه این

صنعت حداقل تا سه برابر وضعیت کنونی براحتی از سوی جامعه پذیرفتنی است که متأسفانه در این جهت هیچگونه حرکت هدفمندی صورت نگرفته است.