جواهرسازی، هنر ساخت زیورآلات و گاه ظروف و ابزار ظریف از فلزات و سنگهای گرانبهاست. جوهر و جمع آن جواهر، در کتاب الاحجار لارسطاطالیس [ص ۹۳)، که روستا تاریخ تأليف آن را پیش از اواسط قرن سوم میداند، به کار رفته است. فرهنگ نویسان مسلمان از همان اوایل قرن چهارم معنای سنگ گرانبها را در مقابل مدخل "جوهر" قرار داده که این کاربرد تا امروز تداوم داشته است. اگرچه در قرآن مشخص به جواهرات و سنگهای گرانبها اشاره شده، اما واژه جوهر به کار نرفته است.

در دوران اسلامی، هنرهای مورد استفاده در فلزکاری شامل قلمزنی، برجسته کاری، کنده کاری، سیاه قلم، مشبک کاری، میناکاری، ریخته گری و مرصع کاری در رشته های جواهرسازی، گوهرنشانی و طلاسازی نیز رایج بوده است.