آشنایی بشر با قارچ به دوران باستان باز می گردد و از آثار به جای مانده در آن زمان می توان تشخیص داد که انسان هایی که در آن دوران می زیسته اند، به قارچ به عنوان یک شکار می نگریسته اند و به دلیل ارزش غذایی بالا و نقش آن در درمان بیماری ها اهمیت خاصی برای آن قائل بودند.

 این که قارچ به عنوان یک ماده غذایی و دارویی مورد استفاده انسان ها در عصر باستان قرار می گرفته به خوبی روشن شده است. با مطالعه اسنادتاریخی می توان دریافت که در گذشته اقوام مختلفی در گوشه و کنار جهان در فرهنگ خود برای قارچ جایگاه خاصی قائل بوده و به مصرف، مطالعه و پرورش آن علاقه نشان می دادند. اقوام سرخپوست آمریکا در مراسم خود از قارچ استفاده می کردند. اقوام ساکن آسیای شرقی در حدود ۲۰۰۰ سال قبل با الهام از ساده ترین روش های طبیعی اقدام به پرورش قارچی به نام شیتاکه (Shi Take) می کردند.

قارچ به شکل کنونی نیز به زمان های نه چندان دور بازمی گردد. اولین بار کشاورزان فرانسوی در چند صد سال پیش اقدام به پرورش قارچ دکمه ای به شیوه های سنتی نموده و سپس در سایر کشورها این شیوه رواج یافت. کشت و پرورش قارچ دکمه ای به صورت صنعتی نیز اولین بار توسط کشاورزان آمریکایی صورت پذیرفت و استفاده از این تکنولوژی به سرعت در اروپا و سپس در میان کشورهای آسیایی متداول شد. پرورش قارچ دکمه ای نیز در کشور ما ابتدا در سال ۱۳۳۷ در منطقه کن تهران به صورت سنتی و پس از آن در سال ۱۳۵۳ به صورت صنعتی اجرا گردید. در سال ۱۹۱۷ پرورش قارچ صنعتی در جهان مورد توجه قرار گرفت. در کشور ما از سال ۱۳۶۴ کشت صنعتی قارچ متداول شد.